Στην αρχή, δεν ήθελα να σχολιάσω την ταινία, απλά να της δώσω την υψηλότερη βαθμολογία γιατί δεν πιστεύω ότι είμαι άξια να την κρίνω. Και όμως, εδώ είμαι, να γράφω αυτό, όχι επειδή έχω γίνει πιο άξια, αλλά επειδή οι άνθρωποι πρέπει να το παρακολουθήσουν. Το Καπερναούμ αγγίζει βαθιά τη καρδιά σας και σας κάνει να πονάτε. Είναι επώδυνο, και όχι με συνηθισμένο τρόπο. Είδα την ταινία...
Σε μια κατεστρεμένη Γη που ξεχειλίζει από θανατηφόρους και ευαίσθητους στους ήχους κυνηγούς, πιθανότατα εξωγήινης προέλευσης, οι Abbotts αγωνίζονται να επιβιώσουν σε μια έρημη πόλη της Νέας Υόρκης, σε μια νέα εποχή απόλυτης σιωπής. Καθώς ο νέος αυτός τύπος εισβολέα προσελκύεται από τον θόρυβο, ακόμη και ο παραμικρός ήχος μπορεί να είναι θανατηφόρος. Έχουν ήδη περάσει δώδεκα μήνες...
Ψαρεύοντας Σολωμούς Στην Υεμένη (2011)
Υπάρχει μια ατάκα της Kristin Scott Thomas στην ταινία που λέει "Χρειαζόμαστε μια καλή ιστορία για τη Μέση Ανατολή που δεν θα έχει εκρήξεις"! Σοβαρά τώρα, το "Ψαρεύοντας Σολομούς στη Υεμένη" είναι απλά απολαυστικό για να το παρακολουθήσετε. Έχω να δω ταινία με τέτοια ευχαρίστηση από το "Hugo". Αυτό που το καθιστά τόσο απολαυστικό είναι η αίσθηση του χιούμορ, η χιουμοριστική ασέβεια...