Η αλήθεια είναι ότι μία πολεμική ταινία έχει το κατάλληλο φόντο για να δείξει έντονα συναισθήματα και στιγμές. Πόνος, οργή, δυστυχία, γενναιότητα, ηθική, επιβίωση, όλα αυτά παλεύουν και στην πραγματικότητα αλλά και σε μία ταινία για να αποδοθεί το κλίμα του πολέμου. Η διαφορά είναι ότι στις περισσότερες σύγχρονες ταινίες, όπως και σε αυτή εδώ, όλα αυτά είναι καλογυαλισμένα, δηλαδή...
Τι να πούμε γι αυτή τη ταινία...Ο Ντένζελ Ουάσινγκτον στα καλύτερά του με το παιδί-θαύμα Ντακότα Φάνινγκ, καταιγιστική δράση και μοντάζ που ζαλίζει. Δράμα, δράση και αγωνία από την αρχή μέχρι το τέλος. Και από τις λίγες φορές που το τέλος δεν είναι και τόσο happy. Με λίγα λόγια, εξαιρετική
Δέκα Δολοφόνοι για τον Ντετέκτιβ Μάρλοου (1975)
Το Δεκα Δολοφονοι για τον Ντετεκτιβ Μαρλοου είναι μια μεγάλη γιορτή της απόλυτης πρωτοτυπίας του Ρόμπερτ Μίτσαμ. Αναγγέλλει επίσης την άφιξη του Ντικ Ρίτσαρντς ως υποσχόμενου νέου αμερικανικού σκηνοθέτη. Την ημέρα που το είδα, βρήκα τον εαυτό μου να περιγράφει ατάκες από σκηνές σε φίλους Είναι πράγματι, η πιο υποβλητική από όλες τις αστυνομικές ταινίες που γυρίστηκαν αυτή την εποχή...