Το London Fields φαίνεται να είχε πολλές δυνατότητες. Η πλοκή είναι αρχικά πολύ ενδιαφέρουσα και η ατμόσφαιρα είναι σκοτεινή και αισθησιακή, κάπως neo noirish. Με το ύφος και το σκηνικό των Άγγλων γκάνγκστερ, αρχικά μοιάζει με μια διασταύρωση ταινίας του Γκάι Ρίτσι και ενός graphic novel του Frank Miller. Ωστόσο, η πραγματικότητα αποκαλύπτεται μετά από λίγο. Η πλοκή γίνεται τυχαία...
Την είδα χθες. Δε ξέρω από που προκύπτει αυτό το 6.7 της βαθμολογίας. Οι βασικοί χαρακτήρες ήταν σχεδόν αδιάφοροι, ακόμα και ο Χόπκινς υποτονικός. Η πρωταγωνίστρια Τζούλια Στάιλς σαν να μην υπήρχε στη ταινία. Το μόνο αξιοσημείωτο νομίζω ήταν το βαρύ mood της ταινίας, το οποίο λόγω του καιρού που εξελισοταν η ταινία, ήταν όντως "βαθύ" δραματικό
Ξεπατινάζ (2007)
Το να σχολιάσουμε την τεχνική μιας κωμωδίας χαμηλού προϋπολογισμού όπως αυτή, είναι ίσως ασήμαντο, αλλά τα εφέ και το μοντάζ στο Blades of Glory είναι ιδιαίτερα κακά, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των παγοδρομιών. Ίσως μέρος του αστείου υποτίθεται ότι είναι ότι κάθε σκηνή στην ταινία είναι γελοία και προφανώς ψεύτικη, αλλά το γεγονός ότι μπορούμε να δούμε σε ποιά σημεία παρεμβαίνει...