Το Δεκα Δολοφονοι για τον Ντετεκτιβ Μαρλοου είναι μια μεγάλη γιορτή της απόλυτης πρωτοτυπίας του Ρόμπερτ Μίτσαμ. Αναγγέλλει επίσης την άφιξη του Ντικ Ρίτσαρντς ως υποσχόμενου νέου αμερικανικού σκηνοθέτη. Την ημέρα που το είδα, βρήκα τον εαυτό μου να περιγράφει ατάκες από σκηνές σε φίλους Είναι πράγματι, η πιο υποβλητική από όλες τις αστυνομικές ταινίες που γυρίστηκαν αυτή την εποχή...
Όπως φαντάζομαι ένιωσαν και όλοι αυτοί που το είδαν, αυτή η ταινία είναι τόσο χάλια, που έπρεπε να γράψω μια προειδοποίηση σε όποιον σκέφτεται να το παρακολουθήσει. Σας παρακαλώ μην τη δείτε. Με υπεράνθρωπες προσπάθειες, κατάφερα να φτάσω στα 80 λεπτά από τα 140, όπου και δεν μπορούσα να αντέξω πια. Ο εγκέφαλός μου φώναζε για να σταματήσω! Μακράν το χειρότερο αυτής της ταινίας είναι...
Gold (2016)
Η σύνοψη αυτής της ταινίας δεν θα μπορούσε να είναι πιο παραπλανητική. Στη πραγματικότητα δεν πρόκειται για «ένα ταξίδι για να βρει χρυσό στη μη χαρτογραφημένη ζούγκλα της Ινδονησίας», όπως δηλώνει η περίληψη. Μοιάζει περισσότερο με ένα δράμα που εξελίσεται σε γραφεία στη μεγάλη πόλη, δείχνοντας μόνο σποραδικές σκηνές πραγματικής αναζήτησης χρυσού. Έχει εντελώς εσφαλμένη εστίαση...