Τεχνικά, η ταινία είναι εξαιρετική, με ωραίες σκηνές δράσης και μερικές υπέροχες γωνίες κάμερας που είναι πολύ κοντινές και πιο προσωπικές. Τα διάφορα εφέ χρησιμοποιούνται για να ενισχύσουν τον ρεαλισμό του δράματος, αλλά το κυριότερο είναι ότι ποτέ δεν νιώθετε ότι παρακολουθείτε κάτι ψεύτικο, επομένως είναι αποτελεσματικά στο μέγιστο. Η ταινία είναι σκληρή, βίαιη και επίσης εξαιρετικά...
Εδώ μιλάμε με άλλη βάση. Ναι ακούγεται πολυπαιγμένο, ναι το σενάριο είναι γνωστό, ναι η ελληνική κρίση είναι touching - ακόμα και ο τίτλος κάτι μας θυμίζει. Αλλά είναι ο Μάινας που θα σώσει την κατάσταση, σε έναν (ίσως παραπάνω) πολύπλοκο ρόλο που αφηγείται την απόγνωση και την αγωνία ενός τελειωμένου επιχειρηματία που παλεύει να σωθεί από όλες τις δυστυχίες που τον κυνηγάνε. Προσωπικά...
Django, ο Τιμωρός (2012)
Γιατί ο Quentin Tarantino είναι ένας από τους πιο εμβληματικούς σκηνοθέτες του 21ου (και του τέλους του 20ου αιώνα); Εξ αιτίας τέτοιων αριστουργημάτων. Ο Ταραντίνο αψηφά τους νόμους της ταινίας, τους πυροβολεί με τον δικό του τρόπο, όπως θέλει. Επικεντρώνεται πάντα στο είδος θρίλερ-δράσης από το Reservoir Dogs μέχρι το Inglourious Basterds. Ωστόσο, το Django Unchained είναι η πρώτη...