Υπόθεση: Η «Βερόνικα» είναι ένα γοητευτικό παιχνίδι ανάμεσα στο πραγματικό και το ιδεατό· Ξεκινάει από τα πρόσωπα και την αντανάκλασή τους στον καθρέφτη και κορυφώνεται, παίρνοντας τις διαστάσεις μιας εσωτερικής, υπαρξιακής, περιπέτειας γύρω από την αναζήτηση της ουσίας του ανθρώπου τη στιγμή που η ψυχή εγκαταλείπει το σώμα. Η «Βερόνικα» είναι ο ίδιος ο Κισλόφσκι διαιρεμένος στα δύο. Ο μισός στο παρελθόν, ο άλλος μισός στο παρόν.
Στο πρώτο μέρος της ταινίας, το πολωνικό που είναι πιο συμπαγές, η Βερόνικα, μια νεαρή τραγουδίστρια με εύθραυστη καρδιά, προσπαθεί να ανυψωθεί με κινητήριο δύναμη την τέχνη (η θεϊκή φωνή της είναι σαν την ψυχή που ζητάει να βγει από σώμα και ν' αναληφθεί στους ουρανούς), όμως, το κορμί (που συν τοις άλλοις είναι και άρρωστο) υποτάσσεται στον νόμο της βαρύτητας. Στο δεύτερο μέρος, μια Γαλλίδα σωσίας της Βερόνικα, η Βερονίκ, που εγκατέλειψε το όνειρο να γίνει σολίστ και τώρα παραδίδει μαθήματα μουσικής σε ένα δημοτικό σχολείο, αρχίζει να συλλαμβάνει με τη διαίσθησή της μηνύματα από έναν «άλλο» κόσμο.
Η γνωριμία της με έναν καλλιτέχνη του κουκλοθέατρου και ο έρωτάς της γι' αυτόν θα επιταχύνει την κατάδυση στην ψυχή της. Μια φωτογραφία - ντοκουμέντο (τραβήχτηκε τυχαία από την Βερονίκ σε μια εκδρομή της στην Κρακοβία και απεικονίζει την Βερόνικα ανάμεσα στο πλήθος μιας διαδήλωσης) θα λειτουργήσει ως καταλύτης και θα τη φέρει στον δρόμο της επιστροφής προς το σπίτι του πατέρα της
Μαριτα
12/05/2024 13:03
Η ιστορία δύο πανομοιότυπων γυναικών, που γεννήθηκαν σε αντίθετα άκρα της Ευρώπης και συνδέονται μόνο με έναν αδύναμο πνευματικό δεσμό που καμία δεν γνωρίζει πλήρως, Και τίθεται το ερώτημα: είμαστε πραγματικά μοναδικοί στον κόσμο; Ο σκηνοθέτης Bur Krzysztof Kieslowski δεν παρέχει πολλά άλλα πέρα από μια καταφατική απάντηση, και η ίδια η ιδέα είναι περιορισμένη επειδή οι δύο Βερόνικες δεν αφήνεται ποτέ να συναντηθούν (αν το έκαναν ολόκληρο θα ήταν απλώς ένα ακόμη επεισόδιο Twilight Zone). Είναι σίγουρα μια όμορφη ταινία, με αρκετές μαγικές στιγμές ισορροπημένες με μια ασυγχώρητα ασαφή αφήγηση που ασχολείται κυρίως με την εμμονή της Γαλλίδας Veronique για έναν αινιγματικό κουκλοπαίκτη. Στην πορεία υπάρχουν μερικές ενδιαφέρουσες προτάσεις για πολλές πιο συμπτωματικές ομοιότητες μεταξύ των δύο γυναικών, αλλά το αποτέλεσμα δεν είναι διαφορετικό από την παρακολούθηση μιας ταινίας όπου λείπει η τρίτη σκηνή και επειδή το βάρος του νοήματος είναι εξ ολοκλήρου στον θεατή, πιθανότατα θα εξοργίσει όποιον περιμένει μια πιο λογικά ισορροπημ΄ένη ιστορία. Η μουσική είναι κεντρικό στοιχείο και δύναμη της ταινίας. Είναι μια πολύ ρομαντική ταινία και η μινιμαλιστική προσέγγιση του διαλόγου προσθέτει στην ομορφιά της. Κατά την παρακολούθηση της ταινίας, είναι σημαντικό να αφήσετε τη λογική και να βασιστείτε αντ' αυτού στα συναισθήματα
Βαθμολογήστε την ταινία!