Καθ όλη τη διάρκεια της ταινίας επικρατεί ένα πέπλο μυστηρίου. Η ατμόσφαιρα σκηνοθετικά είναι συνεχώς μελαγχολική και βαριά, ακόμα και απόχρωση της εικόνας είναι σε παλ, μουντά χρώματα. Ομολογώ πως ακόμα και μέχρι 10 λεπτά πριν το τέλος ήμουν συνεχώς ευχάριστα προβληματισμένος για το πως θα εξελιχθεί και κάθε λεπτό είχε την έντασή του και την αγωνία του. Ο Λίαμ Νίσον δεν μας έχει...
Η αλήθεια είναι ότι έχει γίνει εξαιρετική δουλειά στα γραφικά, τα οποία είναι πολύ αληθοφανή. Εκτός ίσως από τη σκηνή του Τζόνσον και της γυναίκας του μέσα στο φουσκωτό στο πλημμυρισμένο Σαν Φρανσίσκο, όπου φαίνεται η ένθεση των χαρακτήρων στη σκηνή. Εκτός από αυτό, δεν υπάρχει κινηματογραφικά τίποτα άλλο να προσέξουμε, καθώς σενάριο, πλοκή, ηθοποιία είναι παντελώς αδιάφορα
The Post: Απαγορευμένα Μυστικά (2017)
Αν υπάρχει μια χώρα που οι κινηματογραφικές της παραγωγές ασχολούνται με τη πολιτική, με διαφορά από τις υπόλοιπες, αυτή είναι η Αμερική. Κι αυτό γιατί η πολιτική αποτελεί μεγάλο κομμάτι της ζωής των Αμερικανών αλλά και γιατί τα πολιτικά σκάνδαλα αποκαλύπτονται πολύ "ηχηρά". Με ένα σκάνδαλο λοιπόν διαπραγματεύεται η ταινία αυτή καθώς αφηγείται την αληθινή ιστορία των προσπαθειών...