Αν και ποτέ δε μου άρεσαν τέτοια ψυχολογικά θρίλερ με πνεύματα κτλ, τη πρώτη φορά που το είδα στο σινεμά είχα μείνει άφωνος. Κάθε φορά που το βλέπω ξανά από τότε, μου κάνει εντύπωση κάθε φορά. Σκηνοθεσία, ήχος, σενάριο, όλα είναι τόσο προσεγμένα. Καμία σχέση με όλα τα υπόλοιπα εμπορικά θρίλερ-τρόμου
"Ξέρεις, μερικές φορές το μόνο που χρειάζεσαι είναι είκοσι δευτερόλεπτα τρελού θάρρους. Κυριολεκτικά είκοσι δευτερόλεπτα απλά ντροπιαστικής γενναιότητας. Και σου υπόσχομαι οτι κάτι υπέροχο θα προέλθει από αυτό" Η ζωή του Benjamin Mee (Damon) αρχίζει να καταρρέει. Η γυναίκα του πέθανε, ο γιος του αποβλήθηκε από το σχολείο και εκείνος εγκατέλειψε τη δουλειά του. Με την ελπίδα να ξεκινήσουν...
Η Γέφυρα των Κατασκόπων (2015)
Αν αγαπάτε το εσπιονάζ, θα λατρέψετε τη ταινία. Ωραίο το κλίμα, πρωτότυπο το σενάριο, χωρίς φανταχτερά ονόματα, με την εγγύηση του Στίβεν Σπίλμπεργκ. Γερασμένος ο Τομ Χανκς, πλην ωριμότερος, επικρατεί στη σκηνή στο ρόλο του δικηγόρου-απεσταλμένου. Ο πράκτορας της KGB Ρούντολφ, πήρε τελικά το όσκαρ, όχι όμως και ο Χανκς. Αξίζει να τη δείτε για πολλούς λόγους