Ο Jenkins σκηνοθετεί την προσαρμογή του μυθιστορήματος του '70 του James Baldwin και αυτή γίνεται μια κινηματογραφική ιστορία αγάπης που ακούει την καρδιά, με μια σκληρή αλλά τρυφερή αλήθεια που με άφησε να κλαίω και να χαμογελάω. Πρόκειται για μια καταπληκτική ταινία, τόσο οσμηρή όσο αισθησιακή, διασυνδέοντας αδιάκριτα κοινωνικά ρεαλιστικά θέματα προκατάληψης, καταπίεσης και φυλάκισης...
Αν και η ιστορία μοιάζει με αυτή του Δια Πυρός και Σιδήρου, το αποτέλεσμα ούτε καν τη πλησιάζει καθώς βλέπουμε μια ακόμα ταινία που ο πρωταγωνιστής - πρώην στρατιωτικός που έχει αποσυρθεί και τα κάνει όλα με μια τρομερή άνεση - επιστρέφει για να αποδώσει δικαιοσύνη. Αλήθεια, πόσες φορές έχουμε δει αυτό το σενάριο; Είναι πολύ ενοχλητικό σε μια ταινία δράσης να βλέπουμε εξωπραγματικές...
Ένα Πάθος (2020)
Οι Γάλλοι κάνουν συνήθως υπέροχες αισθηματικές ταινίες. Αλλά μπορώ να σας πω ότι υπάρχουν επίσης μερικές πολύ κακές γαλλικές ταινίες και το Ένα Πάθος είναι μία από αυτές. Οι χαρακτήρες και οι πράξεις τους δεν έχουν κανένα νόημα. Ουσιαστικά ενώ υπάρχει ένας βασικός ρυθμός και μια βαθύτερη ιστορία, υπάρχει ταυτόχρονα και ένας αναγκαστικός, τεχνητός, ειλικρινά κακός, ερωτισμός. Το...