Δεν πρόκειται να μιλήσω για την ταινία ως ταινία γιατί κατά τη γνώμη μου είναι άσκοπο. Όλοι γνωρίζουμε την ιστορία. Επώδυνη, πικρή, μελαγχολική. Αυτό που δεν γνωρίζαμε, αυτό που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε είναι αυτό που ήταν στο μυαλό του Joe Paterno. Τώρα έχουμε μια εύλογη, βαθιά ανθρώπινη εκδοχή της, στα μάτια του Al Pacino. Είδα έναν αξιοπρεπή άνθρωπο της γενιάς του να αντιμετωπίζει...
Απλά αξιολύπητη. 35 χρόνια μετά το αυθεντικό Ghostbusters, το Χόλιγουντ αναμασά ένα εξαιρετικό για την εποχή του σενάριο, με άγνωστους πρωταγωνιστές που δεν έχουν καμία σχέση με τη τότε παρουσία των Μπιλ Μάρει και Σιγκούρνι Γουίβερ. Τα οπτικά εφέ των φαντασμάτων είναι σαφώς και αναμενόμενα καλύτερα, αλλά αυτό που μένει (εκτός από την απογοήτευση) είναι η νοσταλγία για το πρωτότυπο....
Κινγκ Κονγκ (2005)
Η αλήθεια είναι πως ήμουν σκεπτικός για το αν θα δω την ταινία ή όχι, γιατί αν έχει δει κάποιος την πρωτότυπη του 1933 δύσκολα συμβιβάζεται με οποιοδήποτε remake. Η αρχή της ταινίας που διαδραματιζόταν μέσα στο καράβι δε με βοήθησε να αλλάξω γνώμη. Μέχρι το σημείο που οι ιθαγενείς προσφέρουν τη Ναόμι Γουοτς ως θυσία στον Κινγκ Κονγκ. Από αυτό το σημείο και μετά άλλαξαν τα πάντα...