Όλγα Δαμάνη - Ταινίες
Με το πλεόνασμα μετα-αποκαλυπτικών ταινιών που υπάρχει στον σημερινό κινηματογράφο, ο Δρόμος κάνει αυτό που πολύ λίγες ταινίες σε οποιοδήποτε είδος φαίνονται ικανές να κάνουν. Εδώ πρόκειται για μια ταινία που με τη δική της διορατικότητα αποτυπώνει τον ρεαλισμό της φρίκης ενός ολοκαυτώματος, συνδυάζοντας το απόλυτα χειρότερο δυνατό μέλλον με τα πιο βαθιά όμορφα ανθρώπινα χαρακτηριστικά...
Είναι μια πολύ καλή ταινία μουσικής με εξαιρετική παραγωγή, κάμερα και διασκεδαστικές μουσικές παραστάσεις και κινήσεις από την Taylor Swift. Δεν είμαι θαυμάστρια της Taylor Swift, αλλά μεγαλώνοντας, είχα ακούσει αρκετά τραγούδια της. Ειδικά τα τραγούδια της «22, Bad Blood, Style, and Love Story» μου άρεσαν πολύ. Τα σκηνικά παραγωγής, τα χρώματα και η κάμερα είναι απίστευτα πολύχρωμα...
Μετά τη Λουτσία (2012)
Η δεύτερη σημαντικότερη συνεισφορά του Μεξικού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών του 2012 είναι μια ασυνήθιστα καλή δήλωση του Μεξικού κατά του εκφοβισμού με έναν πειραματικό τρόπο, σε σκηνοθεσία του Michel Franco. Μπορεί να υποστηρίξετε ότι οι καταστάσεις που εξελίσονται εδώ φτάνουν στο άκρο αλλά ο κινηματογράφος έχει την ικανότητα να χρησιμοποιεί αυτό το μαγικό εργαλείο μόνο...