Μια αηδία για ανώμαλα κι ανήθικα μυαλά,η υπεροχή του τίποτα με τοποθετηση ιστορικων μορφών σε ένα μπαχαλο μπλέντερ ιδεων του ψυχασθενή πληροφοριοδότη της παγκοσμιοποιημένης καθεστηκυίας τάξης των ανόητων εφευρετών της επικείμενης κολάσεως.Δειτε την και θα με θυμηθείτε την στιγμή εκείνη.
Μια "δύσκολη" ταινία για προχωρημένους σινεφίλ λόγω της ιδιαιτερότητάς και τη διαρκούς μελαγχολίας της. Ο Κλιφ Κέρτις (αγνώριστος) πρωταγωνιστεί σε έναν δύσκολο ρόλο, ενός ανθρώπου με πολλά προβλήματα (κυρίως ψυχικής υγείας) σε μια κοινωνία επίσης με πολλά προβλήματα. Τελικά καταφέρνει να ισορροπήσει, όταν αποφασίζει να διδάξει σκάκι σε φτωχά και βασανισμένα παιδιά με σκοπό να συμμετάσχουν...
Τσέρνομπιλ (2019)
Θυμάμαι καλά τη δεκαετία του 1980 και μπορώ να πω ότι οι συγγραφείς αυτής της ταινίας έκαναν μια τεράστια δουλειά για να δείξουν κάθε λεπτομέρεια του στο πως έμοιαζε ο κόσμος στην εποχή της Σοβιετικής ένωσης. Τα τηλέφωνα, τα ρούχα, τα μαλλιά, το ραγισμένο χρώμα στα περβάζια των παραθύρων, ακόμη και το τζάμι της πόρτας είναι παρόμοιο με αυτό που θυμάμαι. Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα...