Θα μπορούσε να ήταν ένα ανθρώπινο δράμα μεγάλης έντασης, αντί να είναι μια ταινία φτιαγμένη με προθέσεις που δεν αποκαλύπτονται ποτέ. Παραπλανητική για τον πραγματικό κόσμο, όσον αφορά την παραγωγή ταινιών, είναι απολύτως αποδεκτό να κάνει οτιδήποτε για να παρασύρει τους θεατές. Πιθανώς οι άνθρωποι του μάρκετινγκ πίστευαν ότι μια λεπτομερής κοπή ενός αυτιού μπορεί να το πετύχει...
Από τις πιο βαρετές και χωρίς νόημα ταινίες με θέμα τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο που έχω δει μαζί με τον Κώδικα των Ναβάχο και το Κάποτε Ήμασταν Στρατιώτες. Όπως αναφέρθηκε και σε προηγούμενο σχόλιο η βασική μάχη εξελίχθηκε σε ένα μικρό κομμάτι γης και τα ανοιχτά πλάνα σε όλη την ταινία ήταν ελάχιστα. Αυτό είναι ένα σοβαρό μειονέκτημα καθώς ποτέ δεν είχαμε τη μεγάλη εικόνα της μάχης....
Τσάι στη Σαχάρα (1990)
Αυτή είναι μια από τις αγαπημένες μου ταινίες όλων των εποχών. Όμως - και αυτό είναι σημαντικό - το μεγαλύτερο μέρος της εκτίμησής μου πηγάζει από το γεγονός ότι τη παρακολούθησα αρκετές φορές και ότι έχω διαβάσει επίσης το βιβλίο (του Paul Bowles) δύο ή τρεις φορές. Έτσι και τα δύο έργα τέχνης (δεδομένου ότι το βιβλίο είναι σίγουρα ένα έργο τέχνης) τείνουν να συνδυάζονται στο μυαλό...