Ενώ βρήκα το "Η Διαδοχή" τρομακτικό - μια ταινία που έχει πολλά κοινά με αυτή εδώ - θα δίσταζα να περιγράψω το Μεσοκαλόκαιρο ως τέτοιο. Έχει κι αυτό το μερίδιό της σε μια φρικτή ιστορία, αλλά η πιο γήινη φύση της επικεντρώνεται στον τρόμο και τα συναισθήματα του ανθρώπου. Είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές και καταθλιπτικές ταινίες τρόμου που έχω δει εδώ και πολύ καιρό. Το ξεκίνημα...
Η ατμόσφαιρα είναι βαθιά σκοτεινή με μια μεσαιωνική εκμετάλλευση Ρώσων εργατών σε ένα απαρχαιωμένο εργοστάσιο στα προάστια μιας μικρής βιομηχανικής πόλης. Αν δεν έχετε γεννηθεί με ασημένια κουτάλια στο στόμα σας ή δεν πάσχετε από επιδεινωμένο αυτισμό, θα πρέπει να βρεθείτε αμέσως σε ενσυναίσθηση με αυτό το πλήθος εργατών χωρίς ελπίδα, που επαναστατούν κυρίως λόγω έλλειψης επιλογής...
Η Ψυχή και το Σώμα (2017)
Ποιος θα πίστευε ότι οι σκηνές δύο ελαφιών, που κινούνται αργά μέσα από ένα χιονισμένο δάσος, θα μπορούσαν να είναι τόσο σημαντικές; Εκτός από τα όμορφα πλάνα της φύσης, υπάρχει ένα ιδιαίτερο νόημα σε αυτές, όταν αποδεικνύεται ότι και οι δύο πρωταγωνιστές ονειρεύονται οτι είναι ελάφια. Αυτή είναι η μαγεία του κινηματογράφου: να δίνει στις εικόνες ένα βαθύτερο συναισθηματικό νόημα...