Από που να αρχίσω...καταρχάς, το σενάριο είναι κλεμμένο. Όλα περιστρέφονται γύρω από το γεγονός οτι ο Κρουζ ξαναζεί συνεχώς την ίδια μέρα. Σας θυμίζει κάτι; Οπωσδήποτε θυμίζει κάτι στους παλιότερους: το εξαιρετικό "Η Μέρα της Μαρμότας", που βραβεύτηκε από τη Βρετανική Ακαδημία Κινηματογράφου για το πρωτότυπο σενάριο της. Για τον Τομ Κρουζ τι να λέμε τώρα...αν και είναι ατυχής επιλογή...
Μην ακούτε κανέναν προκατειλημμένο ιδεολογικά: μια χαρά είναι η ταινία, ωραία σκηνοθεσία, μπομπάτη μουσική. Αν υπάρχει θέμα, αυτό είναι ότι μάλλον δεν παρουσιάζει σωστά μερικά πράγματα, όπως ότι δεν δείχνει το σημαντικό ρόλο του απλού κλήρου στην επανάσταση. Όσοι μιλούν για "φασιστική" ταινία, πολύ θα ήθελαν να έχει αποτύχει η επανάσταση και τότε θα βλέπαμε πώς θα καλοπερνάγανε...
Η Χώρα των Νομάδων (2020)
Όταν οι άνθρωποι καταλήγουν σε ευάλωτες θέσεις, μπορεί να συμβούν άσχημα πράγματα. Αυτή είναι μια ταινία ανθρώπινης αλληλεπίδρασης που μας δείχνει ανθρώπους με πίστη, να συναντιούνται και να παίρνουν κουράγιο ο ένας από τον άλλο. Η Φράνσις Μακ Ντόρμαντ έχει γίνει κορυφαία ηθοποιός. Δεν είναι ελκυστική με την κλασική έννοια του κινηματογράφου, αλλά έχει ένα από τα πιο εκφραστικά...