Και πάλι μια ταινία new wave girl power, όπου οι αρσενικοί χαρακτήρες είναι άχρηστοι, (ο κακός βασιλιάς έχει μια μόνο σοβαρή ατάκα), αλλά ο κύριος χαρακτήρας -η πρωταγωνίστρια δηλαδή - είναι έξυπνος, δυνατός και επιδέξιος χωρίς καμία εξήγηση πως και η μόνη αμαρτία του κύριου κακού χαρακτήρα - πάλι στη πρωταγωνίστρια αναφέρομαι - είναι ότι θέλει να προστατεύσει την οικογένειά...
Από που να αρχίσω...καταρχάς, το σενάριο είναι κλεμμένο. Όλα περιστρέφονται γύρω από το γεγονός οτι ο Κρουζ ξαναζεί συνεχώς την ίδια μέρα. Σας θυμίζει κάτι; Οπωσδήποτε θυμίζει κάτι στους παλιότερους: το εξαιρετικό "Η Μέρα της Μαρμότας", που βραβεύτηκε από τη Βρετανική Ακαδημία Κινηματογράφου για το πρωτότυπο σενάριο της. Για τον Τομ Κρουζ τι να λέμε τώρα...αν και είναι ατυχής επιλογή...
Ο Δικαστής (2014)
Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα γίγαντα του κινηματογράφου που λέγεται Ρόμπερτ Ντιβάλ, του οποίου η ηλικία όταν γυρίστηκε η ταινία ήταν 83, έχοντας ήδη τότε ξεπεράσει τα 50 χρόνια καριέρας. Αν και επίσημος πρωταγωνιστής είναι ο Ντάουνι Τζούνιορ - ο οποίος θεωρώ οτι δεν είχε, ούτε έχει το ταλέντο για τόσο δυνατές ταινίες - επισκιάζεται από το μεγαλείο του Ντιβάλ. Αν κάποιοι ξεχωρίζουν...