Μία από τις πιο ασυναγώνιστα βαρετές και αδιάφορες ταινίες καταστροφών που έχει δει ποτέ ο κινηματογράφος. Κάνει την ομολογουμένως μέτρια και προβλέψιμη αντίστοιχη ταινία ηφαιστείου - το Η Κορυφή του Δάντη - να μοιάζει με αριστούργημα. Η ίδια η ιστορία είναι αδύναμη και όλες οι αμερικανικές ανοησίες και τα κλισέ του Χόλιγουντ σε κάνουν να αναρωτιέσαι γιατί σπαταλάς τον χρόνο σου...
Τέσσερις παράλληλες ιστορίες σε τρία διαφορετικά σημεία του κόσμου συνδέονται μεταξύ τους με εξαιρετική τραγικότητα. Δε γνωρίζουμε γιατί ο σκηνοθέτης αποφάσισε να τραβήξει τόσο μακριά τις ιστορίες αυτές, αλλά το αποτέλεσμα είναι πολύ καλό. Παρά την παράξενη αρχή της ταινίας, η σύνδεση γίνεται κατανοητή μετά από λίγη ώρα. Το μοντάζ είναι γρήγορο μεταξύ των σκηνών, ο σκηνοθέτης μεταβαίνει...
Ο Ναυαγός (2000)
Δύσκολο να έπαιρνε το όσκαρ τελικά ο Τομ Χανκς. Όχι γιατί ο ρόλος ενός καθημερινού ανθρώπου που γίνεται ναυαγός δε του ταίριάζε, αλλά γιατί η ερμηνεία του δεν είναι ιδιαίτερη. Προσωπικά μου άρεσε το κλίμα της ταινίας και ειδικά τα πρώτα 30' που έχουν περισσότερη δράση και αγωνία. Δύσκολο επίσης να μην έχει δει κάποιος τη ταινία, καθώς είναι πολυπαιγμένη σ αυτά τα 18 χρόνια που έχει...