Με το πλεόνασμα μετα-αποκαλυπτικών ταινιών που υπάρχει στον σημερινό κινηματογράφο, ο Δρόμος κάνει αυτό που πολύ λίγες ταινίες σε οποιοδήποτε είδος φαίνονται ικανές να κάνουν. Εδώ πρόκειται για μια ταινία που με τη δική της διορατικότητα αποτυπώνει τον ρεαλισμό της φρίκης ενός ολοκαυτώματος, συνδυάζοντας το απόλυτα χειρότερο δυνατό μέλλον με τα πιο βαθιά όμορφα ανθρώπινα χαρακτηριστικά...
Προφανώς ο τίτλος παραπέμπει στο γνωστό σύνδρομο της Στοκχόλμης όπου τα θύματα απαγωγών αναπτύσσουν κάποια συμπάθεια προς τους απαγωγείς τους. Δεν μπορώ να πω ότι η ταινία ήταν κακή αλλά είχε κάποια λογικά κενά και κυρίως το ερώτημα πως δεν βρήκε κάποιο τρόπο η Τερέζα πάλμερ να διαφύγει από το σπίτι στο οποίο ήταν περιορισμένη, καθώς και το όχι τόσο ξεκάθαρο τέλος του απαγωγέα....
Η Κληρονομιά του Μπορν (2012)
Είναι κατανοητό ότι υπάρχει διαφορά απόψεων για τη συγκεκριμένη ταινία, αλλά η σύγκριση με τις τρεις αρχικές ταινίες του Jason Bourne είναι άδικη. Αυτή είναι μια «κληρονομιά» που άφησε το περιβάλλον στο οποίο ο Jas Bourne εκκολάφθηκε και φαίνεται να λειτουργεί πολύ καλά. Η ταινία είναι υπέροχα γυρισμένη με προσεγμένη σκηνοθεσία, έχει μια σειρά από περιστατικά που απαιτούν εξήγηση,...