Και να ο νικητής των νεανικών ταινιών για το 2012, μια 20-κάτι μουσικο-χορευτική ταινία γύρω από αντίπαλες ομάδες κοριτσιών a cappella που εξελίσεται στο κολέγιο Barden. Αν και προφανώς κινείται στα αμερικανικά πρότυπα τέτοιων ταινιών το καστ κερδίζει το κοινό καθώς τα κορίτσια ως επί το πλείστον, είναι αληθινά αστεία, περίεργα, αυθεντικά και συναρπαστικά. Η μουσική και ο χορός...
Μου άρεσε και το παρακολούθησα μέχρι το τέλος. Σίγουρα η καλύτερη τουρκική παραγωγή του Netflix μέχρι στιγμής. Θα το βαθμολογούσα λίγο παραπάνω αλλά αισθάνθηκα το τέλος κάπως «άψυχο», χρειαζόταν κάτι περισσότερο για να κλείσει απολύτως σωστά. Όσον αφορά τη μουσική/σάουντρακ, ήταν θαυμάσιο,. Υποκριτικά, οι βασικοί ηθοποιοί έπαιξαν όμορφα τον ρόλο τους. Λατρεύω την υποκριτική ικανότητα...
Η Μπαλάντα του Μπάστερ Σκραγκς (2018)
Η ταινία είναι μια ιδιοφυϊέστατη αφήγηση 6 ιστοριών στην άγρια Δύση. Άλλες είναι κωμικές και βίαιες και άλλες πλήρως δραματικές. Οι αλλαγή του ύφους μου κρατάει το ενδιαφέρον ενώ κάθε μία από τις έξι ιστορίες έχει ένα βαθύτερο νόημα και μια φρέσκια απεικόνιση της επικίνδυνης άγριας Δύσης.