Η ταινία ξεκινά καλά, με ένα θέμα όχι πρωτότυπο, αλλά ίσως το πρώτο στον ευρύτερο ελληνικό κινηματογράφο. Η ιστορία συνηθισμένη (όπως στο Επίθεση στη Γουόλ Στριτ) με μια κατάσταση ομηρίας και τέλος μάλλον προβλέψιμο και ατυχές. Η ατμόσφαιρα είναι καλή και οι προσδοκίες του τηλεθεατή είναι πολλές, αλλά κρατάν λίγο. Η εμφάνιση της αστυνομίας σηματοδοτεί για μένα το ουσιαστικό τέλος...
Τελειωμό δεν έχουν τα βάσανα του Λεονάρντο Ντι Κάπριο, αφού θα γλυτώσει από τον θάνατο από τους Ινδιάνους, από μια αρκούδα, από τον Φίτζεραλντ, από Γάλλους μισθοφόρους, από το κρύο, από Ινδιάνους ξανά, από πνιγμό, από μια πτώση σε γκρεμό, από τον Φίτζεραλντ ξανά, και από Ινδιάνους ξανά (ακριβώς με αυτή τη σειρά). Η υπερβολή της αθανασίας του ωστόσο, με δίδαγμα την αέναη προσπάθεια...
Μακριά από τους Ανθρώπους (2014)
Την είδα χθες με αφορμή τη προβολή της στη ΕΤ2. Η ταινία είναι εξαιρετική σε όλα της, διαδραματίζεται το 1954 στην Αλγερία και αφηγείται την παράξενη ιστορία ενός Γάλλου κι ενός Αλγερινού καθώς η μοίρα φρόντισε να συναντηθούν. Οι πρωταγωνιστές Βίγκο Μόρτενσεν και Ρεντά Κατέμπ είναι απίστευτοι στην ερμηνεία τους. Τα σκηνικά της ερήμου είναι εντυπωσιακά και η σκηνοθεσία καταπληκτική....