Όπως συνήθως, μια τέλεια παράσταση από τη μεγάλη ηθοποιό Ιζαμπέλ Χούπερτ. Ίσως να είναι ο κύριος λόγος για τους θεατές να δούνε αυτήν (τη μάλλον περιττή κατά τα άλλα) ταινία ούτως ή άλλως. Υποθέτω επίσης, οτι ο Verhoeven και ο Birke θα μπορούσαν να εμπιστευτούν την Huppert, ότι κατά κάποιον τρόπο θα σώσει την υπερφορτωμένη πλοκή. Και ναι, το έκανε. Αρκετά καλά στη πραγματικότητα....
Θα έλεγα ότι εκτίμησα την ταινία, περισσότερο από ό,τι μου άρεσε στην πραγματικότητα. Συνοδεύεται από μια άλλη πολύ καλή ερμηνεία της Jodie Comer, η οποία είναι σχεδόν σε κάθε σκηνή. Ωστόσο, την υποστηρίζει επιδέξια ο Φράι, ο οποίος εγκαταλείπει τις συνηθισμένες κωμικές στάσεις του για κάτι πιο σοβαρό. Το πραγματικά ισχυρό δευτερεύον καστ περιλαμβάνει επίσης ρόλους για την Κάθριν...
Ταρίχευση (2006)
Μιλάμε για το απόλυτο τίποτα. Μια ηλίθια σε σενάριο ανώμαλη ταινία, πιθανόν για να κάνει εντύπωση ο σκηνοθέτης. Γεμάτο αηδιαστικές σκηνές οι οποίες δεν χρειάζονται και δεν καταλαβαίνω τον λόγο που είναι τόσο μα τόσο αηδιαστική. Να ήταν έαν splatter με zombie θα είχε νόημα. Οσκαρ βλακείας πραγματικά