Από τις φορές που αναρωτιέσαι γιατί βλέπεις κάποια ταινία. Το θέμα δημοφιλές και γνωστό, αλλά ο Γκοτζίλα ελαφρώς παραποιημένος, οι Μπρόντερικ και Ρενό απλά υπάρχουν. Τα εφέ ικανοποιητικά για το 1998 αλλά τα υπόλοιπα είναι για κλάμματα. Ξεκινώντας από νωρίς με τα τεράστια γελοία ίχνη του Γκοτζίλα στο έδαφος και τους ανόητους διαλόγους του Κέβιν Νταν με τον Μπρόντερικ. Ένα ρομάντσο...
Ως μια ταινία επιβίωσης, δεν είναι κακή αλλά δεν φέρνει τίποτα νέο στο τραπέζι. Είναι κάτι περισσότερο από θρίλερ παρά τρόμου, γιατί πραγματικά δεν υπάρχει πολύ αίμα και θάνατος για να μιλήσουμε για τρόμο. Έχοντας αυτό στο μυαλό, η ανατροπή στο τέλος είναι μια ωραία έκπληξη αν και στις περισσότερες ταινίες αυτού του είδους, το τέλος είναι εύκολο προβλέψιμο. Υπάρχει ικανοποιητική...
Το Σύνδρομο του Βερολίνου (2017)
Προφανώς ο τίτλος παραπέμπει στο γνωστό σύνδρομο της Στοκχόλμης όπου τα θύματα απαγωγών αναπτύσσουν κάποια συμπάθεια προς τους απαγωγείς τους. Δεν μπορώ να πω ότι η ταινία ήταν κακή αλλά είχε κάποια λογικά κενά και κυρίως το ερώτημα πως δεν βρήκε κάποιο τρόπο η Τερέζα πάλμερ να διαφύγει από το σπίτι στο οποίο ήταν περιορισμένη, καθώς και το όχι τόσο ξεκάθαρο τέλος του απαγωγέα....