Θυμάμαι καλά τη δεκαετία του 1980 και μπορώ να πω ότι οι συγγραφείς αυτής της ταινίας έκαναν μια τεράστια δουλειά για να δείξουν κάθε λεπτομέρεια του στο πως έμοιαζε ο κόσμος στην εποχή της Σοβιετικής ένωσης. Τα τηλέφωνα, τα ρούχα, τα μαλλιά, το ραγισμένο χρώμα στα περβάζια των παραθύρων, ακόμη και το τζάμι της πόρτας είναι παρόμοιο με αυτό που θυμάμαι. Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα...
Θα μπορούσε να ήταν ένα ανθρώπινο δράμα μεγάλης έντασης, αντί να είναι μια ταινία φτιαγμένη με προθέσεις που δεν αποκαλύπτονται ποτέ. Παραπλανητική για τον πραγματικό κόσμο, όσον αφορά την παραγωγή ταινιών, είναι απολύτως αποδεκτό να κάνει οτιδήποτε για να παρασύρει τους θεατές. Πιθανώς οι άνθρωποι του μάρκετινγκ πίστευαν ότι μια λεπτομερής κοπή ενός αυτιού μπορεί να το πετύχει...
Η Μαίρη Πόπινς Επιστρέφει (2018)
Οποιαδήποτε προσπάθεια remake ενός τέτοιου κλασικου αριστουργήματος, θέτει τον πήχη πολύ υψηλά και αυτή εδώ η εκδοχή είναι πολύ μακριά από το να τον φτάσει. Για κάποιον που έμαθε κάθε λέξη από τις παλιές ταινίες μιούζικαλ της Disney, οποιαδήποτε επιστροφή της Mary Poppins δεν θα φτάσει το πρωτότυπο. Υπάρχουν παραλληλισμοί στη νέα ταινία για τα πάντα με το πρωτότυπο χωρίς όμως ποτέ...