Ο κορεατικός κινηματογράφος παράγει καλές ταινίες που πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν. Έχοντας δει το Παράσιτα, αποφάσισα να ρίξω μια ματιά σε αυτήν την τόσο αναγνωρισμένη ταινία. Ο πρωταγωνιστής του Το Παιχνίδι με τη Φωτιά είναι ένας αφελής νεαρός Κορεάτης, ο Jongsu, που συμμετέχει σε μια ζωή που γίνεται σταδιακά πιο ενδιαφέρουσα σε κάθε σκηνή, αλλά δεν παθιάζεται μέχρι να ερωτευθεί...
Ήταν μια ωραία μικρή έκπληξη για εμένα, έναν μεγάλο θαυμαστή ταινιών τρόμου. Δεν βασίστηκε στο "πηδάω από τον φόβο μου" από το οποίο εξαρτώνται τόσες πολλές ταινίες τρόμου, αν και είχε μερικά τέτοιες σκηνές. Δημιούργησε μια πολύ ανατριχιαστική ατμόσφαιρα που κράτησε μέχρι το τέλος. Έχετε υπόψη οτι η ταινία θα μπορούσε να υποστηριχθεί με καλύτερη ηθοποιία (μιλάω για τη Renee) και...
Σκέφτομαι να Βάλω Τέλος (2020)
Τι να πω δε κατάλαβα τίποτα. Η ταινία φαινόταν λίγο κουλη απ'την αρχή αλλά έλεγα κάπως θα μας βάλει ο σκηνοθέτης στο νόημα. Αλλά οι σκηνές γινόντουσαν όλο και πιο ακαταλαβιστηκες και οι διάλογοι των πρωταγωνιστών: "τι θέλει να μας πει ο ποιητής"; Αν κάποιος έπιασε το μήνυμα της ταινίας ας μου το πει και μένα έτσι για να μου φύγει η απορία.. 2 ολόκληρες ώρες απορίας!..