Ειλικρινά δεν βλέπω κάποιο μυστήριο, δεδομένου ότι πολλά - πάρα πολλά - αποκαλύπτονται από την αρχή. Όλη η ένταση στεγνώνει. Δεν υπάρχει δράμα στο δράμα. Η μόνη έκπληξη είναι ότι κάθε αρσενικός ρόλος είναι κι ένας υποψήφιος δολοφόνος-απατεώνας. Ακόμη και η μια μοναδική μεγάλη έκπληξη αποκαλύπτεται πολύ πριν αποκαλυφθεί. Δεν υπάρχει καμία σκέψη για το σενάριο. Η πρώτη χαζή σκηνή...
Εδώ τα πράγματα είναι αμφίρροπα. Από τη μία η συνηθισμένη χολιγουντιανή υπερβολή καθώς ένας σούπερ μπαμπάς προστατεύοντας την κόρη του σκοτώνει όποιον βρει στο πέρασμα του. Από την άλλη δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τη διαφορετικότητα του ρόλου του Mel Gibson αυτή τη φορά, ο οποίος αν και σε μεγάλη ηλικία έχει την ένταση και το παρουσιαστικό ενός νεότερου ηθοποιού. Να υπογραμμίσουμε...
Captain Phillips (2013)
Βασισμένο στην αληθινή ιστορία του καπετάνιου Ρίτσαρντ Φίλιπς (που έπαιξε ο Τομ Χανκς) ο οποίος το 2009 ήταν ο καπετάνιος ενός αμερικανικού φορτηγού πλοίου το οποίο είχε καταληφθεί από Σομαλούς πειρατές, συνειδητοποιώ ότι με κάνει να ακούγομαι κάπως τρελός που βαρέθηκα με ταινία που περιέχει μια αίσθηση που μπορεί να περιγραφεί μόνο ως: σίγουρο δόλωμα Όσκαρ. Το μεγαλύτερο πρόβλημα...