Θα μπορούσε να ονομαστεί και Battleshit. Είναι από τις χειρότερες ταινίες που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Είναι ένα θορυβώδες, κλισέ και αφόρητο κινηματογραφικό σκουπίδι που εκμεταλλεύεται το έργο των graphic artists για τους πελάτες της οθόνης που θέλουν να διασκεδάσουν. Ένας απλός τρόπος για να το περιγράψω, είναι ότι είναι βασικά ένα ναυτικό βίντεο στρατολόγησης 200 εκατομμυρίων...
Με την παράδοξή του αφήγηση και το υπερβολικά γυαλισμένο μελόδραμά του, η ταινία κινδυνεύει να φανεί περισσότερο ως παραγωγή του Χόλιγουντ παρά μια γαλλική ρομαντική ιστορία. Ο σκηνοθέτης Benoit Jacquot σίγουρα παίζει με το παραπάνω το χαρτί της αγωνίας, καθώς προσπαθεί να οδηγήσει τον κύριο χαρακτήρα μακριά από την ειρωνική αλήθεια που σίγουρα θα τον στείλει πέρα από τα άκρα και...
Στα Όρια του Αύριο (2014)
Από που να αρχίσω...καταρχάς, το σενάριο είναι κλεμμένο. Όλα περιστρέφονται γύρω από το γεγονός οτι ο Κρουζ ξαναζεί συνεχώς την ίδια μέρα. Σας θυμίζει κάτι; Οπωσδήποτε θυμίζει κάτι στους παλιότερους: το εξαιρετικό "Η Μέρα της Μαρμότας", που βραβεύτηκε από τη Βρετανική Ακαδημία Κινηματογράφου για το πρωτότυπο σενάριο της. Για τον Τομ Κρουζ τι να λέμε τώρα...αν και είναι ατυχής επιλογή...