Μια κακή ταινία, αφελής και απλοική συγκριτικά με τις προηγούμενες με το ίδιο θέμα.Προσπαθώντας ο σκηνοθέτης να δώσει μια ζοφερή ατμόσφαιρα, δημιουργεί ένα χλωμό μπεζ κιτρινη φόντο μέσα στο οποίο περιφέρονται ηθοποιοί που προσπαθούν μάταια να αποδώσουν τους γνωστούς χαρακτήρες. Ο Αθως σαν ένας αποτυχημένος μελαγχολικός δανδής χωρίς να γνωρίζει ακριβώς τι ρόλο παίζει, ο Ντ'Αντανιάν,...
Το δράμα είναι υποτιμημένο, η ένταση είναι λεπτή και οι χαρακτήρες είναι και οι δύο ξεχωριστοί και πιστευτοί. Ειδική μνεία για την Κρίστεν Στιούαρτ, που καταφέρνει να είναι δώδεκα πράγματα ταυτόχρονα - τραγική αλλά όχι αξιολύπητη, δυνατή, γοητευτική, αστεία, ασυνήθιστα σέξι και χωρίς κανένα από τα κλισέ συσχετισμένο με οποιαδήποτε από τις διαβόητες ψυχικές ασθένειες του Χόλιγουντ....
Μετά (2019)
Παρά τη προβλέψιμη ιστορία και τον κλισέ ρομαντισμό, μετά από ώρα και σε μεγάλο βαθμό χάρη στην εμφάνιση του νεαρού αστεριού της Josephine Langford, η ταινία θα σταθεί όρθια. Καθώς η Tessa, η Langford δηλαδή, εμφανίζεται σχεδόν σε κάθε σκηνή και με την κάμερα να βρίσκεται συνεχώς στο πρόσωπό της, μεταδίδει ένα ειλικρινές μείγμα αυτοσυγκράτησης και πείνας για νέες εμπειρίες, εμπιστοσύνης...