Δεν τα κατάφερε ο Τιμ Μπάρτον σ αυτή την επανέκδοση της πρωτότυπης ταινίας του '60 καθώς υστερεί και από την original αλλά και κατά πολύ από τις μεταγενέστερες όπως Η Εξέγερση και Η Αυγή. Το σενάριο μοιάζει λίγο αδέξιο και η σκηνοθεσία φτωχή ακόμα κι αν λάβουμε υπόψη το γεγονός οτι γυρίστηκε 18 χρόνια πριν. Το ίδιο ισχύει και για τον Μαρκ Γουόλμπεργκ που στα νιάτα του δε "γεμίζει"...
Δεν είναι κάτι φοβερό, αλλά μου αρέσει το φιλμ νουάρ και αυτό ήταν καλό. Μου αρέσει το πώς αφηγείται ο Τζον Τραβόλτα σε όλη την ταινία, σαν ένα κλασικό φιλμ νουάρ. Μου άρεσε η ομιχλώδης, νότια-αμερικάνικη ατμόσφαιρα και οι μικρές ανατροπές της πλοκής. Είχε ένα καστ γεμάτο αστέρια και όλοι έκαναν πολύ καλή δουλειά. Μου άρεσε που η πραγματική κόρη του Τζον Τραβόλτα είχε έναν ρόλο...
Η Δύναμη της Αλήθειας (2018)
Έμεινα έκπληκτος για το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας. Ήξερα ότι ένα αεροπλάνο καταρρίφθηκε και η Κριμαία καταλήφθηκε από τους Ρώσους και ότι υπήρχε κάποιο είδος συνεχιζόμενης σύγκρουσης, αλλά δεν ήμουν προετοιμασμένος για αυτό. Περιγράφηκε κάπου ως μαύρη κωμωδία αλλά δεν βρήκα τον εαυτό μου καν να χαμογελά. Μπορεί να υπάρχει ένα γελοίο στοιχείο στην καφκική τρέλα που απεικονίζεται...