Συμπαθητική ταινία. ΤΑ ΣΥΝ: Η εκ νέου συμμετοχή της Σάρον Στόουν στο ρόλο της Κάθριν Τραμέλ (δεν θα μπορούσα να φανταστώ άλλη ηθοποιό), η συμμετοχή στην ταινία της σπουδαίας Αγγλίδας ηθοποιού Σαρλότ Ράμπλινγκ, οι εκπλήξεις-ανατροπές το τελευταίο μισάωρο της ταινίας, οι αινιγματικοί μορφασμοί των 2 βασικών πρωταγωνιστών στις τελευταίες σκηνές της ταινίας, το "περίεργο"-μη αναμενόμε...
Το θέμα με τις ιστορίες αυτές είναι ότι είναι ιδανικές για επαναφορές ηρώων και χιούμορ... αλλά όχι ιδανικές για σοβαρές πλοκές ή χαρακτήρες. Εν πάση περιπτώσει, μου άρεσε να βλέπω τους παλιούς χαρακτήρες να επιστρέφουν και να μας διασκεδάζουν, αλλά αυτή ήταν η λιγότερο αγαπημένη μου από τις spiderman ταινίες της Marvel. Οι προηγούμενες ιστορίες, ειδικά οι πρώτες, λειτούργησαν καλά...
Δεσποσύνη (2024)
Και πάλι μια ταινία new wave girl power, όπου οι αρσενικοί χαρακτήρες είναι άχρηστοι, (ο κακός βασιλιάς έχει μια μόνο σοβαρή ατάκα), αλλά ο κύριος χαρακτήρας -η πρωταγωνίστρια δηλαδή - είναι έξυπνος, δυνατός και επιδέξιος χωρίς καμία εξήγηση πως και η μόνη αμαρτία του κύριου κακού χαρακτήρα - πάλι στη πρωταγωνίστρια αναφέρομαι - είναι ότι θέλει να προστατεύσει την οικογένειά...