Παλιά και κλασική με δύο μεγάλα για τότε ονόματα, τον Mel Gibson και την Helen Hunt. Ο ορισμός της ρομαντική κομεντί για μεγάλους με τις αναμενόμενες ανατροπές και έρωτες του αμερικανικού ελαφρού κινηματογράφου. Οι πολλές κλισέ σκηνές και το προβλέψιμο από το πρώτο 10λεπτο happy ending, μας κάνουν να νομίζουμε οτι την έχουμε ξαναδεί. Ωστόσο, πρόκειται για μια χαριτωμένη, χαζοχαρούμενη...
Αν και ποτέ δε μου άρεσαν τέτοια ψυχολογικά θρίλερ με πνεύματα κτλ, τη πρώτη φορά που το είδα στο σινεμά είχα μείνει άφωνος. Κάθε φορά που το βλέπω ξανά από τότε, μου κάνει εντύπωση κάθε φορά. Σκηνοθεσία, ήχος, σενάριο, όλα είναι τόσο προσεγμένα. Καμία σχέση με όλα τα υπόλοιπα εμπορικά θρίλερ-τρόμου
Αγώνες Πείνας (2012)
Το ορίτζιναλ Battle Royale (ιαπωνική ταινία) του 2000 με παρόμοιο θέμα, ήταν περισσότερο μια ενήλικη εκδοχή αυτής της ταινίας εδώ. Η ιδέα είναι τόσο καλή που μεταφέρεται εύκολα στην οθόνη, ακόμα κι αν είναι λίγο αποδυναμωμένη. Έβρισκα ρομαντισμό ακόμα και στις πιο περίεργες καταστάσεις. Λίγο Lenny Kravitz, λίγο Elizabeth Banks και Stanley Tucci για κάποια υποκριτική βαρύτητα και...