Η Ηλέκτρα δεν είναι τέλεια, ο διάλογος είναι χαζός, η πλοκή είναι μάλλον ελαφριά και προσπαθεί λίγο να ανακάμψει με παιδικές αναδρομές και εσωτερική ψυχική αναζήτηση, με μια μάλλον άσκοπη υποπλοκή και ενώ ήταν εντυπωσιακά χορογραφημένη η τελική αναμέτρηση. Ωστόσο, είναι μια οπτικά κομψή ταινία με εξαιρετική κινηματογράφηση, φανταστικές τοποθεσίες, κοστούμια με έμπνευση και διασκεδαστικά...
Το θέμα με τις ιστορίες αυτές είναι ότι είναι ιδανικές για επαναφορές ηρώων και χιούμορ... αλλά όχι ιδανικές για σοβαρές πλοκές ή χαρακτήρες. Εν πάση περιπτώσει, μου άρεσε να βλέπω τους παλιούς χαρακτήρες να επιστρέφουν και να μας διασκεδάζουν, αλλά αυτή ήταν η λιγότερο αγαπημένη μου από τις spiderman ταινίες της Marvel. Οι προηγούμενες ιστορίες, ειδικά οι πρώτες, λειτούργησαν καλά...
Το Κυνήγι του Χρυσού (2022)
Οι ταινίες για την απληστία είναι ενδιαφέρουσες. Μπορούμε να δούμε μέχρι που μπορούν να φτάσουν οι άνθρωποι. Ενσωματώνει κλισέ όπως ο άνθρωπος εναντίον της φύσης, ο άνθρωπος εναντίον του ανθρώπου και το φανταστικό ενάντια στο πραγματικό. Το σημαντικότερο κακό εδώ είναι η έλλειψη ενός συναρπαστικού τόξου. Το στήσιμο του "no man's land" είναι αρκετά ενδιαφέρον, αλλά ο συγγραφέας-σκηνοθέτης...