Τρεις άνθρωποι, πατέρας, κόρη και αρραβωνιαστικός, μπλέκονται με πολύ χρήμα. Οι δύο τελευταίοι και καλά το αγνοούν, ο πρώτος ζει γι αυτό (ο Μάικλ Ντάγκλας φυσικά). Το σενάριο είναι όπως πάντα στο Χόλιγουντ υπερβολικό καθώς είναι πολύ εύκολο να γίνονται τα πάντα όταν χρησιμοποιείς δισεκατομμύρια δολάρια, λες και τα εκατομμύρια δεν θα μας έπειθαν. Γενικά, αν και η ροή της ταινίας...
Ο φτωχός παλιός καλός Al Pacino έχει περάσει την εποχή που μεσουρανούσε και ο Karl Urban δεν πάει παρακάτω. Η υποκριτική ήταν οριακά αποδεκτή, η ιστορία ήταν πεζή, χωρίς αγωνία και όχι πολύ έξυπνη αν και προσπάθησε τόσο σκληρά να είναι ... ω, και το τέλος - εδώ τι να πούμε - αλλά ο σκηνοθέτης έχει προφανώς αυταπάτες μεγαλοπρέπειας αν νομίζει ότι θα υπάρξει ένα Το Παιχνίδι του Δολοφόνου...
Οι Τελευταίοι Ιππότες (2015)
Έπρεπε κάπως να επεξεργαστώ την υπόθεση καθώς προχωρούσε. Είναι ασφαλές να πούμε ότι διαδραματίζεται σε έναν «φανταστικό» κόσμο του. Βασίζεται σε μια παλιά Ιαπωνική ιστορία και στη συνέχεια διασκευάστηκε σε ένα είδος δυτικού πολιτισμού, απλά κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, εξ ου και η χρήση των «ιπποτών» έναντι των «σαμουράι». Αν έχετε δει το προμόσιον, τότε δεν μπορεί να μην είδατε...