Ωραία ταινία. Χωρίς τεράστιες εκπλήξεις, αλλά σταθερές, ελκυστικές, καλοπροαίρετες σκηνές. Επιπλέον, μέσα στο όριο που θέτονται είναι πολύ πιστευτή. Όσοι διαμαρτύρονται για το γεγονός ότι η ταινία χαρακτηρίζεται ως ρομαντική, δεν κατάλαβα καθόλου πώς αυτό τη μειώνει κατά κάποιον τρόπο: ο Liam Neeson παίζει πάντα τον Liam Neeson - δεν είναι ηθοποιός χαρακτήρα, είναι ο Liam Neeson....
Υπήρχαν πολλά λάθη στην ταινία. Λογικά λάθη όπως με τη προαναχώρηση και τις επικοινωνίες με τον πύργο όταν ταξιδεύουν για απογείωση. Και κανένα άλλο αεροπλάνο; Το στήσιμο ήταν εύκολο για το σενάριο, μεταφορά κρατουμένων, κακή καταιγίδα και μετά το τίποτα. Μια που είπα τίποτα, να μη ξεχάσω να πω και τον Μπάτλερ. Απορώ πως έγινε ηθοποιός. Τέλος πάντων. Προχωράμε. Η ταινία είχε όλα...
Σε 60 Δευτερόλεπτα (2000)
Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια διασκευή του σεναρίου της πρωτότυπης και ομώνυμης ταινίας του 1974. Ο Νίκολας Κέιτζ με πολύ μαλλί ακόμα, δεν μπορεί να πει καν πειστικά τις ατάκες του και η σκηνική του παρουσία ταιριάζει περισσότερο σε αυτή ενός κομπάρσου παρά πρωταγωνιστή. Όπως για παράδειγμα συμβαίνει χαρακτηριστικά στη σκηνή έξω από εστιατόριο που δούλευε η μητέρα του, όπου συζητά...