Θυμάμαι καλά τη δεκαετία του 1980 και μπορώ να πω ότι οι συγγραφείς αυτής της ταινίας έκαναν μια τεράστια δουλειά για να δείξουν κάθε λεπτομέρεια του στο πως έμοιαζε ο κόσμος στην εποχή της Σοβιετικής ένωσης. Τα τηλέφωνα, τα ρούχα, τα μαλλιά, το ραγισμένο χρώμα στα περβάζια των παραθύρων, ακόμη και το τζάμι της πόρτας είναι παρόμοιο με αυτό που θυμάμαι. Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα...
Αυτή η ταινία έχει όμορφη οπτική για τους θεατές: τα κοστούμια και τα σκηνικά κόβουν την ανάσα και η κινηματογράφηση είναι εντυπωσιακή. Αλλά είχα κάποια ανάμεικτα συναισθήματα όταν τελείωσε κι αυτό οφειλόταν εν μέρει στο σενάριο, που κατά διαστήματα φαινόταν βαρετό, με επιφανειακούς διαλόγους και κάποια απότομα άλματα στο χρόνο, με τα οποία προσπάθησαν να ξεπεράσουν ανεπιτυχώς...
Ο Κανόνας της Σιωπής (2012)
Αν και συνειδητοποίησα ότι η ταινία βασίζεται σε ένα μυθιστόρημα και είναι εντελώς φανταστική, η πρώτη μου ελπίδα όταν αποφάσισα να τη παρακολουθήσω ήταν ότι θα μπορούσα παρόλα αυτά να μάθω κάτι για το Weather Underground. Είμαι αρκετά εξοικειωμένος με την ιστορία των ΗΠΑ, αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι το μόνο που ήξερα για την ομάδα ήταν ότι ήταν μια βίαιη αντι-Βιετνάμ ομάδα, οπότε...