Αν και η ταινία έχει το ελαφρυντικό οτι είναι γυρισμένη το 1996, ακολουθεί πλήρως το εδώ και δεκαετίες χολιγουντιανό μοντέλο του action movie με FBI, CIA, πρώην πράκτορες, συνωμοσίες, πλεκτάνες κι έναν ήρωα (με μια ηρωίδα) που θα σωθούν και θα σώσουν τον κόσμο. Η ταινία θυμίζει πολύ το "Η Κληρονομιά του Μπορν" (αυτή ήταν η πρώτη που μου ήρθε στο μυαλό) και εκατοντάδες άλλες! Ο Κιάνου...
Το Κόκκινο Σπουργίτι δεν είναι αυτό που φαίνεται και αυτό είναι πραγματικά καλό. Επανενωμένη με τον σκηνοθέτη Φράνσις Λόρενς, η Τζένιφερ Λόρενς φέρνει την πρωταρχική δύναμη σε αυτό το κρύο και σκληρό θρίλερ. Δεν είναι μια ταινία δράσης, καθώς δεν έχει σχεδόν καμία ροή δράσης, αλλά είναι ένα έξυπνο και μελετημένο πολιτικό δράμα. Είναι μία από αυτές τις λίγες ενδιαφέρουσες περιπτώσεις...
Στο Όνομα της Φυλής (2012)
Για μένα ήταν μία ταινία που περιέγραφε πολύ γλαφυρά τις αγριότητες των ναζί και τις αντιλήψεις τους για την ευγονία, τον εκ γερμανισμό περιοχών που θεωρούσαν δικές τους...χωρίς να παρουσιάζει αγριότητες κτλ. Πολύ καλές οι ερμηνείες, έντονες οι συναισθηματικές πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης, όπως η φιλία, ό έρωτας, η αντίσταση, η επιβίωση , ή οργή... Για μένα είναι πολύ ρεαλιστική...