Το θέμα με τις ιστορίες αυτές είναι ότι είναι ιδανικές για επαναφορές ηρώων και χιούμορ... αλλά όχι ιδανικές για σοβαρές πλοκές ή χαρακτήρες. Εν πάση περιπτώσει, μου άρεσε να βλέπω τους παλιούς χαρακτήρες να επιστρέφουν και να μας διασκεδάζουν, αλλά αυτή ήταν η λιγότερο αγαπημένη μου από τις spiderman ταινίες της Marvel. Οι προηγούμενες ιστορίες, ειδικά οι πρώτες, λειτούργησαν καλά...
Σαν σενάριο εύστοχο. Σαν σκηνοθεσία εξίσου εύστοχη. Σαν πλοκή αρκετά αργή και πολύπλοκη δίχως να υπάρχει κρυφό νόημα κτλ. Θα προτιμούσα μια ηθοποιό με πιο τρομακτική όψη. Και άντρες ηθοποιούς που να ξεχωρίζω ποιος είναι ποιος. Μου βάλατε όλους τους ξανθούς με μούσια, δεν καταλάβαιναμε ποιος είναι ποιος. Κατά τα άλλα, ναι, είχε ωραία νοήματα, αλλά θα μπορούσαν να είχαν παρουσιαστεί...
Πορφυρά Ποτάμια (2000)
Ο mathieu kassovitz μας επιδεικνύει το αριστούργημα του, ένα από τα ελάχιστα αξιόλογα αστυνομικά θρίλερ από το 2000 και μετά, με τις ερμηνείες δύο αστέρων του γαλλικού κινηματογράφου, των Ζαν Ρενο και Vincent Cassel. Χωρίς τις σεναριακές υπερβολές και τα σούπερ εφέ του hollywood - άλλωστε πρόκειται για γαλλική παραγωγή - βλέπουμε πως θα έπρεπε να ήταν ακόμα και σήμερα ο κινηματογράφος,...